een zoute bedoeling
Door: Eva de Rijke
Blijf op de hoogte en volg Eva
07 Januari 2012 | Argentinië, Salta
Allereerst iedereen nog een gelukkig nieuwjaar!!
Ondertussen zitten we in Argentinie, Salta. We hebben onze reisroute iets uitgebreid. :) Een behoorlijk verschil met Peru en Bolivia!
De grens over naar Bolivia ging gemakkelijk. Blij dat we niet Amerikaans zijn want dan wordt je heerlijk gediscrimineerd en mag je rustig wat geld (135 dollar) neerleggen om het land in te komen. Onderweg pikte onze chauffeur wat mensen langs de kant van de weg op tot die weer tot de nok toe gevuld was.Kids op weg naar school of ouderen op weg naar huis. Mooie manier van carpoolen zullen we maar zeggen.
We vonden een hostel met prachtig uitzicht over lake titicaca. s´avonds heerlijk gegeten en we verbaasden ons ook in dit land weer over de hygiene.
Het regenseizoen valt reuze mee tot nu toe. Het regent met name snachts. We nemen de boot naar Isla del Sol en wandelen daar het eiland over. Zo een zware tippel is het niet, maar vanwege de hoogte valt het ons zwaar. De boot terug halen we op het nippertje. We kunnen maar niet wennen aan de temperatuur verschillen. Gezien alles zo hoog ligt is het smorgens erg koud en kan het smiddags bloedje heet worden. Lastig kleden is het wel.
2 dagen later zitten we in de bus naar La Paz. Een chaotisch stad, enigszins vergelijkbaar met Lima. Veel zwervers, heel veel markt, lelijke gebouwen, dikke vrouwen (bij nadere inspectie zijn ze echt dik en zijn het niet de 20 lagen die ze aan hebben wat hun dik doet lijken) met twee vlechten in en een hoedje op sjouwend met hun kind op de rug. Het straatbeeld is dus niet veel anders dan in Peru.
Op 1e kestdag fietsen we de Death Road. Mooie timing dachten we zo ;). Het is boven op 4700 meter ijskoud en we hebben toch nog een witte kerstochtend! Het is weer even afzien vanwege de kou, regen en de kleding die niet waterdicht blijkt te zijn, maar al snel komt de tropische warmte ons tegemoet. We fietsen door watervallen, diepe plassen en langs prachtige uitzichten. Het is verre van eng. De weg was door autos in gebruik tot 2006. Elke maand verongelukte er 1-2 bussen! Afgelopen mei is voor het laatst een Japans meisje het ravijn in gefietst. Helemaal ongevaarlijk is het dus niet, maar goed, gelukkig zijn wij niet japans en kunnen we goed fietsen ;) We eindigen op 1200 meter hoogte in de jungle. Ongelofelijk hoe koud en warm je het op 1 dag kan hebben.
Het eten in La Paz is verrukkelijk, van malse biefstuk tot ... jawel... hutspot! De laatste dag vermaken we ons met de bios (2 euries, voorfilms en aftiteling doen ze niet aan...) en een hoop getwijfel waar we naartoe willen.
We besluiten Potosi en Sucre over te slaan en in 1 keer door te stomen naar Uyuni.
De bus zou er 12 uur over doen, maar dit werden er 17. We hebben zo´n 5 x stil gestaan waarbij de chauffeur weer even onder de bus lag om het 1 of ander. Het landschap is weer prachtig, volop lama´s en cactussen. Uyuni is spuuglelijk. We ontmoeten twee nl meiden waar we de volgende dag 4 dagen mee op tour gaan.
Onze gids is een klein oud mannetje, hij is misschien hooguit 50, maar hij lijkt 80. Hij is ontzettend aandoenlijk en na 4 dagen willen we hem mee naar huis nemen. Hij slaapt af en toe stiekem achter het stuur, maar is een ontzettend goede chauffeur als het nodig is. Hij slaat kruisjes voor elke rit. Stopt de auto als hij bruikbare spullen langs de kant van de weg ziet liggen, is zo doof als een kwartel, heeft last van zijn prostaat, lacht zijn gouden tanden bloot als hij in zijn element is en doet alles op een drafje. Kortom een fantastisch mannetje wat onze 4 daagse toer nog vermakelijker maakte. De toer was meer dan bijzonder. Dag 1 naar de zoutvlakte, daar zijn geen woorden voor, zo mooi.Dag 2 rijden we 8 uur lang door prachtige landschappen dat voortdurend wisseld. We zien rode rotsen, groene bergen, beekjes met groen mos, lama´s en vicunas, een kleine tornado, vulkaanlandschap, flamingo´s en nog veel meer.We slapen aan laguna colorado, een meer dat door de mineralen in het water rood kleurt. Dag 3 staan we heel vroeg op en bezoeken we geisers bij het ochtendlicht. Een aantal zijn gemaakt voor het opwekken van energie. Later badderen we midden in de natuur in een hotspring, lunchen we op een prachtplek en bezoeken we een groen meer (laguna verde). Ook onze opa is in zijn element, we hebben prachtig weer, wat nogal bijzonder schijnt te zijn. s´avonds is het tijd voor whisky, het is tenslotte 31 december! We zitten in een gat midden in de bergen met zo´n 15 mensen totaal waarvan meer dan de helft voor 12u in zijn nest ligt! De rest van het dorp is vooral heel erg donker en stil. Wij vermaken ons tot 12u met wat kaartspelletjes en steken als ht zover is onze illegale pijlen af. Het zijn van die pijlen die je eigenlijk in je hand kunt houden, maar gelukkig zijn we zo verstandig dit niet te doen want de laatste veroorzaakt een behoorlijke explosie. We wensen wat mensen in het pikkedonker gelukkig nieuw jaar en duiken ons bed in. Een oud en nieuw om nooit te vergeten dus haha.
Ook 01 januari zal lang bijblijven. Deathroad nummer 2... We komen met onze 4 wheeldrive op 5000 meter hoogte en belanden in de sneeuw! De wegen zijn glad en we glibberen door de bochten. Gelukkig blijkt onze opa dus een topchauf en vestigen we al onze hoop op hem, ons vastklampend aan de deur. Pff, die busrit van de vorige keer was hier niks bij... Gelukkig dalen we na een aantal uur en verdwijnt de sneeuw, helaas blijft het regenen waardoor de wegen veranderen in rivieren. Opa raakt even in paniek als de weg ophoudt en er alleen nog maar water is. Hij belt zijn hele familie af om te vragen wat te doen en we rijden uiteindelijk recht door de rivier Tupiza binnen.
Bij mooi weer is Tupiza een stoffig westerndorpje. De dag na aankomst is het prachtig weer en chillen we met de meiden wat verderop in een weiland. Die dag erop doen we met zijn 4en een triathlon, bestaande uit mountainbiken, paardrijden (jawel, mark op een paard) en autorijden. Mark blijkt een echte cowboy en gallopeerd er met zijn knol op los ;) In het begin vraagt hij nog wat angstig waar de remmen van dat beest zitten, maar na een half uur stapvoets is het alweer tijd voor wat meer snelheid, haha. Sarah en ik gaan een dag later nog 7 uur lang paardrijden en gaan als een gek op onze wilde hengsten. :P Super gaaf.
We laten het mooie Tupiza weer achter ons en reizen met zijn viertjes door naar Salta, Argentinie! We dachten dat de trein wel leuk zou zijn, hij had slechts 4 uur vertraging...Na de tjoek tjoek steken we de grens over, waar sommige mensen al 8 uur lang staan te wachten!! Wij hebben mazzel en steken binnen 2u de grens over. Het is een corrupt zooitje, leg wat geld neer en ze geven je voorrang...Vervolgens nog 8u lang in de bus naar Salta, zowaar over asfalt! Vreemd na al die weken onverharde wegen.
De aankomende twee dagen verkennen we Salta. Maandag gaan die meiden richting het oosten van argentinie, wij moeten ons plan nog even trekken.
Adios!!
xx
Ondertussen zitten we in Argentinie, Salta. We hebben onze reisroute iets uitgebreid. :) Een behoorlijk verschil met Peru en Bolivia!
De grens over naar Bolivia ging gemakkelijk. Blij dat we niet Amerikaans zijn want dan wordt je heerlijk gediscrimineerd en mag je rustig wat geld (135 dollar) neerleggen om het land in te komen. Onderweg pikte onze chauffeur wat mensen langs de kant van de weg op tot die weer tot de nok toe gevuld was.Kids op weg naar school of ouderen op weg naar huis. Mooie manier van carpoolen zullen we maar zeggen.
We vonden een hostel met prachtig uitzicht over lake titicaca. s´avonds heerlijk gegeten en we verbaasden ons ook in dit land weer over de hygiene.
Het regenseizoen valt reuze mee tot nu toe. Het regent met name snachts. We nemen de boot naar Isla del Sol en wandelen daar het eiland over. Zo een zware tippel is het niet, maar vanwege de hoogte valt het ons zwaar. De boot terug halen we op het nippertje. We kunnen maar niet wennen aan de temperatuur verschillen. Gezien alles zo hoog ligt is het smorgens erg koud en kan het smiddags bloedje heet worden. Lastig kleden is het wel.
2 dagen later zitten we in de bus naar La Paz. Een chaotisch stad, enigszins vergelijkbaar met Lima. Veel zwervers, heel veel markt, lelijke gebouwen, dikke vrouwen (bij nadere inspectie zijn ze echt dik en zijn het niet de 20 lagen die ze aan hebben wat hun dik doet lijken) met twee vlechten in en een hoedje op sjouwend met hun kind op de rug. Het straatbeeld is dus niet veel anders dan in Peru.
Op 1e kestdag fietsen we de Death Road. Mooie timing dachten we zo ;). Het is boven op 4700 meter ijskoud en we hebben toch nog een witte kerstochtend! Het is weer even afzien vanwege de kou, regen en de kleding die niet waterdicht blijkt te zijn, maar al snel komt de tropische warmte ons tegemoet. We fietsen door watervallen, diepe plassen en langs prachtige uitzichten. Het is verre van eng. De weg was door autos in gebruik tot 2006. Elke maand verongelukte er 1-2 bussen! Afgelopen mei is voor het laatst een Japans meisje het ravijn in gefietst. Helemaal ongevaarlijk is het dus niet, maar goed, gelukkig zijn wij niet japans en kunnen we goed fietsen ;) We eindigen op 1200 meter hoogte in de jungle. Ongelofelijk hoe koud en warm je het op 1 dag kan hebben.
Het eten in La Paz is verrukkelijk, van malse biefstuk tot ... jawel... hutspot! De laatste dag vermaken we ons met de bios (2 euries, voorfilms en aftiteling doen ze niet aan...) en een hoop getwijfel waar we naartoe willen.
We besluiten Potosi en Sucre over te slaan en in 1 keer door te stomen naar Uyuni.
De bus zou er 12 uur over doen, maar dit werden er 17. We hebben zo´n 5 x stil gestaan waarbij de chauffeur weer even onder de bus lag om het 1 of ander. Het landschap is weer prachtig, volop lama´s en cactussen. Uyuni is spuuglelijk. We ontmoeten twee nl meiden waar we de volgende dag 4 dagen mee op tour gaan.
Onze gids is een klein oud mannetje, hij is misschien hooguit 50, maar hij lijkt 80. Hij is ontzettend aandoenlijk en na 4 dagen willen we hem mee naar huis nemen. Hij slaapt af en toe stiekem achter het stuur, maar is een ontzettend goede chauffeur als het nodig is. Hij slaat kruisjes voor elke rit. Stopt de auto als hij bruikbare spullen langs de kant van de weg ziet liggen, is zo doof als een kwartel, heeft last van zijn prostaat, lacht zijn gouden tanden bloot als hij in zijn element is en doet alles op een drafje. Kortom een fantastisch mannetje wat onze 4 daagse toer nog vermakelijker maakte. De toer was meer dan bijzonder. Dag 1 naar de zoutvlakte, daar zijn geen woorden voor, zo mooi.Dag 2 rijden we 8 uur lang door prachtige landschappen dat voortdurend wisseld. We zien rode rotsen, groene bergen, beekjes met groen mos, lama´s en vicunas, een kleine tornado, vulkaanlandschap, flamingo´s en nog veel meer.We slapen aan laguna colorado, een meer dat door de mineralen in het water rood kleurt. Dag 3 staan we heel vroeg op en bezoeken we geisers bij het ochtendlicht. Een aantal zijn gemaakt voor het opwekken van energie. Later badderen we midden in de natuur in een hotspring, lunchen we op een prachtplek en bezoeken we een groen meer (laguna verde). Ook onze opa is in zijn element, we hebben prachtig weer, wat nogal bijzonder schijnt te zijn. s´avonds is het tijd voor whisky, het is tenslotte 31 december! We zitten in een gat midden in de bergen met zo´n 15 mensen totaal waarvan meer dan de helft voor 12u in zijn nest ligt! De rest van het dorp is vooral heel erg donker en stil. Wij vermaken ons tot 12u met wat kaartspelletjes en steken als ht zover is onze illegale pijlen af. Het zijn van die pijlen die je eigenlijk in je hand kunt houden, maar gelukkig zijn we zo verstandig dit niet te doen want de laatste veroorzaakt een behoorlijke explosie. We wensen wat mensen in het pikkedonker gelukkig nieuw jaar en duiken ons bed in. Een oud en nieuw om nooit te vergeten dus haha.
Ook 01 januari zal lang bijblijven. Deathroad nummer 2... We komen met onze 4 wheeldrive op 5000 meter hoogte en belanden in de sneeuw! De wegen zijn glad en we glibberen door de bochten. Gelukkig blijkt onze opa dus een topchauf en vestigen we al onze hoop op hem, ons vastklampend aan de deur. Pff, die busrit van de vorige keer was hier niks bij... Gelukkig dalen we na een aantal uur en verdwijnt de sneeuw, helaas blijft het regenen waardoor de wegen veranderen in rivieren. Opa raakt even in paniek als de weg ophoudt en er alleen nog maar water is. Hij belt zijn hele familie af om te vragen wat te doen en we rijden uiteindelijk recht door de rivier Tupiza binnen.
Bij mooi weer is Tupiza een stoffig westerndorpje. De dag na aankomst is het prachtig weer en chillen we met de meiden wat verderop in een weiland. Die dag erop doen we met zijn 4en een triathlon, bestaande uit mountainbiken, paardrijden (jawel, mark op een paard) en autorijden. Mark blijkt een echte cowboy en gallopeerd er met zijn knol op los ;) In het begin vraagt hij nog wat angstig waar de remmen van dat beest zitten, maar na een half uur stapvoets is het alweer tijd voor wat meer snelheid, haha. Sarah en ik gaan een dag later nog 7 uur lang paardrijden en gaan als een gek op onze wilde hengsten. :P Super gaaf.
We laten het mooie Tupiza weer achter ons en reizen met zijn viertjes door naar Salta, Argentinie! We dachten dat de trein wel leuk zou zijn, hij had slechts 4 uur vertraging...Na de tjoek tjoek steken we de grens over, waar sommige mensen al 8 uur lang staan te wachten!! Wij hebben mazzel en steken binnen 2u de grens over. Het is een corrupt zooitje, leg wat geld neer en ze geven je voorrang...Vervolgens nog 8u lang in de bus naar Salta, zowaar over asfalt! Vreemd na al die weken onverharde wegen.
De aankomende twee dagen verkennen we Salta. Maandag gaan die meiden richting het oosten van argentinie, wij moeten ons plan nog even trekken.
Adios!!
xx
-
07 Januari 2012 - 02:30
Mark:
Ik ben blij dat mijn tjikkie zo goed kan schrijven en alles bijhoudT! EN het klopt alweer als een BUS -
07 Januari 2012 - 09:28
Emma B:
Klinkt heerlijk, fijn argentinie lijkt me nu. En enjoy lieverds. X -
07 Januari 2012 - 09:45
Dirk:
Ik geniet van jou verslag.
Jullie samen veel plezier en vooral
veel geluk toegewenst voor het nieuwe jaar.
We hebben van allerlei soorten nichten in de familie. Er is er zelfs een
met een camping. Maar ji bent de leukste. Groet van Uncle Diederik -
07 Januari 2012 - 11:00
Michou:
Leuk leuk!! -
07 Januari 2012 - 12:44
Marjo:
Wat een avonturen weer. Ik zou wel het attribuutje op je rugzak willen zijn of de krul in Marks haar. -
08 Januari 2012 - 10:55
Nelleke De Rijke:
Hoi Eva en Mark, ik zat maar te zoeken in -waarbenjijnu.nl- maar ja, helemaal verkeerd natuurlijk, maar nu heb ik jullie gevonden! Heerlijk om jullie verslag te lezen, een turbulent, avontuurlijk verslag, maar wat bovenaan staat is het genieten wat jullie doen, fantastisch!! Natuurlijk ook een heel gelukkig 2012.
Nog veel genieten en plezier op jullie reis. Liefs van Cor en Nelleke, Mirjam en Luuk. -
08 Januari 2012 - 15:11
Laura:
Happy newyear!! weer een aparte jaarwisseling dus :P Leuk verhaal!! Zie jullie eind van de maand, have fun!! xxxxxxxx -
09 Januari 2012 - 08:14
Hans En Geert:
Allebei een gelukkig nieuwjaar gewenst. Wat maken jullie toch spannende tochten mee! Veel plezier en hou elkaar goed in de gaten. -
10 Januari 2012 - 09:54
Bakker Gerard:
Beste eva en mark, nog de beste wensen voor het nieuwe jaar maar dat moet wel lukken met al die mooie verhalen. Geniet er nog van en ik spreek je gauw.
Gerard -
10 Januari 2012 - 11:46
Steve:
Super gave verhalen. Heb me stuk gelachen (zie Mark ook al helemaal gaan op dat paard, net zoals op het Snowboard 2 jaar geleden - zonder angst :P).
Have fun!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
