Leon en el Hoyo

We besluiten een microbus naar Leon te pakken, deze zijn ietsje duurder (€2,20 ipv €1,10) en deze vertrekken wanneer ze vol zijn. Vol is dan ook echt vol, maar we kunnen zitten en de rit gaat een stuk sneller.

Eenmaal aangekomen op het station van Leon is het diep in en uitademen voor we uitstappen want de jongens van tuk tuks en taxi’s rennen al naast ons busje met ons mee om ons te overvallen met mooie taxi aanbiedingen.

Na wat onderhandelingen stappen we meteen over in een taxi en worden gedropt in Poneloya. Vanuit daar moeten we een bootje pakken en een stuk over het strand lopen om aan te komen in The surfing turtle lodge. Een supertoffe plek bestaande uit 1 hoofdgebouw en wat kleinere hutjes waar je kan slapen. Er is niks meer dan een heel strand voor ons alleen, een slackline, ping pong tafel, hangmatten, volleybalveld en bar. Hier vermaak ik me prima!

We hangen deze dag rond met Toge en Jette (ontmoet op ometepe) Amiel (canada) en Max (Italië). Met zonsondergang spelen we volleybal en de avonduren vullen we met pingpong en jenga. Dit hostel organiseert ook schildpad wandelingen, in het pikkedonker lopen we een half uur over het strand op zoek naar schildpadden of ingegraven eieren. Helaas vinden we deze avond niks.

In Nicaragua is het voor locals goed geld verdienen aan de verkoop van eieren aan restaurants. Dit zorgt ervoor dat de schildpad een bedreigde diersoort is omdat elke avond in het broedseizoen de eieren worden opgegraven, verkocht en opgegeten. Ze ontvangen $1 per ei, dit is goed geld verdienen voor de mensen hier. The surfing turtle lodge probeert zoveel mogelijk eieren te redden (dit jaar al 14.000) door deze mensen voor te zijn of de locals $3 per ei te bieden. Dit is mogelijk door de donaties die zij ontvangen van hun gasten. Dit hostel heeft dus een afgezette plek op het strand waar alle eieren weer worden ingegraven om ze vervolgens 50 dagen later uit te zetten.

De dorm is 1 van de mooiste waarin ik heb geslapen, qua uitzicht. Heel vroeg in de ochtend hoef je vanuit je bed alleen je hoofd naar links te draaien om de zon te zien opkomen. Supernice.

De dag erna hebben we heel veel mazzel wanneer er 73 schildpadeieren uitkomen die we vervolgens mogen uitzetten. Slechts 1% zal het overleven. Met een hoop aanmoediging kruipen ze over het hete zand de zee in. Bijzonder om te zien. De rest van de dag pakken we wat zon en oefen ik nog wat op de slackline. Een hele relaxte dag.

Op woensdag verplaatsen we met Frouke (duitsland) naar Leon met de chickenbus. We verblijven in Poco a Poco. Gerund door een Nederlands stel dat in januari een jaar bestaat. Super relaxte plek met binnentuin en jawel, weer heel veel hangmatten. Leon is te gek, mijn favoriete stad van Nicaragua. We wandelen wat rond (het is hot) en doen einde dag een georganiseerde walking tour waarin veel over de revolutie wordt verteld.

We staan vroeg op voor een 2daagse hike. De schoenen mogen weer aan. We hebben op aanraden via Quetzaltrekkers geboekt. Met een grote groep vertrekken we met een truck naar vulkaan Cerro Negro. Met een tas en vulkaanboard op onze rug lopen we een uur lang berg op naar de top van de vulkaan. De voetjes worden goed warm door de hitte die de vulkaan uitstraalt. Op de achtergrond het gedonder van magma in de actieve vulkaan Momotombo. In dit gebied liggen meerdere vulkanen in een lijn, waarvan een aantal actief zijn. Eenmaal bovenop hijsen we ons in een groot pak, bril, bandana en handschoenen. Zittend op het vulkaanboard sjesen we één voor één de steile vulkaan af. Het zwarte grind spat tegen je bril en zit naderhand in alle gaten en kieren ondanks het pak. Een leuke activiteit al was ik liever nog wat harder die berg af gegaan. Helaas kunnen we niet nog een keer maar moeten we door naar de voet van de vulkaan el Hoyo.

Vies van het vulkaan boarden starten we deze hike, ieder 12 kilo op de rug. 8 liter water, eten, tent, slaapzak en matje. De grote backpack is nodig om dit alles te kunnen meenemen. Een stel dat we eerder ontmoette (Moniek & Ruud) hebben een paard gehuurd voor hun tas en wij profiteren mee door 1 tas door het paard te laten tillen. Ik voel me nu wel een beetje een pussy ten opzichte van de rest van de groep, maar ben stiekem ook wel erg blij want de hike is stijl! Anna en ik wisselen 1 tas af welke ook een stukje minder weegt, dus heel fijn. De wandeling is te gek en onze kampeerplek nog toffer. Bovenop de vulkaan naast de krater zetten we onze tentjes op.

Voor de zonsondergang lopen we naar het hoogste punt van de vulkaan, dat valt even tegen omdat ik mij daar mentaal niet op had ingesteld. Het is zeker nog een uur bergop. Maar eenmaal boven is het de inspanning meer dan waard. Het uitzicht op alle andere vulkanen en het meer van Managua is de mooiste van deze reis. Nadat de zon onder is lopen we in het donker naar beneden, terug naar onze tent. Daar bereiden de twee gidsen ons avondmaal op het houtvuur waarvoor we het hout eerder hebben gesprokkeld en meegesjouwd hebben naar de top. Om ons heen kruipen enkele schorpioenen en spinnen, maar het begint te wennen en ik ben er inmiddels wat relaxter onder. Zolang ze niet dodelijk zijn....

Na een dessert van marshmallows taaien we allemaal af en duiken heel erg vies van het vuil en zweet in onze tent waar wij met z’n 3en in slapen. Laten we het knus noemen. Koud hebben we het in ieder geval niet ondanks de harde wind en de temperatuurdaling.

Om half 5 sta ik naast m’n bed met een gebroken rug van het flinterdunne, korte matje. Ik trek mijn vieze kleding van gisteren gewoon maar weer aan. We kijken de zonsopkomst, welke zeer indrukwekkend is, ontbijten en starten de hike naar beneden, naar het vulkaan meer. Het paard is er deze dag niet meer, dus nu moeten we er wel aan geloven, al scheelt het een hoop dat veel water en eten al op is.

Tijdens de wandeling naar beneden schrik ik me dood wanneer aan een tak dat over ons wandelpad buigt een dikke boa constrictor hangt. Zijn bek staat wagenwijd open en er hangen twee pootjes en een staart uit van een eekhoorn. Een luguber gezicht. De slang is heel langzaam dit dier naar binnen aan het werken na ‘m te hebben gewurgd. De hele groep staat vol afgrijzen naar dit tafereel te kijken. Een slang is al bijzonder, maar eentje die een eekhoorn verteerd nog wel een tikkie bijzonderder. We krijgen niet heel lang de tijd dit gebeuren te aanschouwen omdat de gidsen aangeven dat het gevaarlijk kan zijn dus we lopen er met een grote boog omheen, verder afdalend.

De gehele hike dragen beide gidsen een mancheta (kapmes) en houden ze de boel goed in de gaten. We zien nog 3 andere slangen, gelukkig geen van allen dodelijk. Maar dat mes dragen ze vast niet voor niks denk ik dan...
Ze dragen in ieder geval een mes, dat geeft wel een fijn gevoel. Als ik het vergelijk met Azië of zuid Amerika zijn ze hier een stuk minder onwetend en heb ik wel vertrouwen in hen als onze beschermelingen.

Na een wandeling van 4 uur kunnen we eindelijk de drie lagen vuil en zweet van ons afwassen in het meer. Genieten. Na de lunch moeten we nog een uur klimmen naar de bushalte waar we met de hele groep de chickenbus terug naar Leon pakken. Nu had ik wel graag een shuttle gehad. Twee chickenbussen later (waarvan 1 nog gerepareerd moest worden) komen we rond 17u pas aan in Leon en moeten we nog eens 1,5 km lopen terug naar ons hostel. Ik ben gesloopt en voel me alweer onwijs vies.

Een dutje en een douche later gaan Anna en ik met Laura (NL, uit t hostel) en Thomas (Duitsland, van de hike) uit eten bij een ander hostel/bar/restaurant Via via. Het eten valt tegen, maar het feestje dat volgt is een een goeie! Iedereen danst fanatiek salsa en bachata en in je eentje dansen is haast onmogelijk. Superleuk dat iedereen met elkaar danst, het wordt er met de paplepel ingegooid en ze zijn stuk voor stuk soepel in de heupen, maar ik moet haast naar de toilet vluchten om even bij te komen van al het getrek en gegooi. Ik vind deze danscultuur toch wel erg intens.

We vervolgen onze dansmoves in discotheek Oxygen. Inmiddels zijn we met een hele groep van onze hike en zijn er vele anderen uit het hostel of van andere plekken waar ik hen heb ontmoet. Het is een mengeling van toeristen en locals, wat ik leuk vind aan deze plek.

Mijn benen waren al leeg na twee dagen hiken en na al dit heftige bachata gestap kan ik om 2u niet meer op m’n benen staan en haak ik af. Bijna 24 uur wakker!

Mijn laatste volle dag in Nica is aangebroken. Na een pingpongsessie in het hostel met Verdad (Duitsland) ga ik samen met Nina (Duitsland) en Timo (Zwitserland) Leon in en drinken we een smoothie waar ik Jasper en Lisa (NL) tegenkom welke ik de eerste dag in Managua heb ontmoet. Later lunchen we met z’n allen wat en loop ik met Anna nog even de markt af voor wat souvenirs. De sfeer in Leon is heel fijn, een relaxte stad.

S’avonds bbqen we in het hostel en gaan vervolgens met een hele groep de stad in. Mijn laatste avondje en wij dansen weer de salsaaaa terwijl andere vrouwen voorovergebogen de billen tegen de man aan schuren.

Vandaag chill ik ‘m nog een ochtendje in Leon en zeg ik Anna gedag, zij gaat nog even een dagje naar het strand met een stel. Ik pak zo samen met Jelmer (NL) de bus naar Managua om vervolgens morgenvroeg het vliegtuig te pakken. Thanks Nicaragua, je was awesome :)