Managua en granada

In het vliegtuig zit ik naast Anna, zelfde bestemming en net als ik een maand lang, zonder plan. De vlucht en overstap verlopen soepel, wel uitgehongerd, united is geen beste wat betreft maaltijden.

We zijn blij dat we samen zijn als we rijen van mensen in de aankomsthal zien die ons staan op te wachten en iets van ons willen. We hebben beide een ophaalservice en vinden al snel onze naam, het geleur valt heel erg mee overigens! Kan Azië wat van leren.

Met nog enkele anderen kom ik niet veel later aan in hostel monte cristi. Vrij prijzig, maar een luxe kamer waar ik goed kan bijtanken. Opeens het besef hoe ver weg ik ben, alleen. Maar heb er zin in!

Na het ontbijt, welke uit rijst met bruine bonen bestaat, stap ik in een busje naar het busstation waar ik overstap op een busje naar Granada. Nu word ik wel letterlijk uit elkaar getrokken, voor ik t weet ben ik in 1 van de vele busjes geduwd, allemaal t zelfde en allemaal even duur, maar er is een winnaar. Dat was vrij intens :p. De rit duurt ongeveer een uur, ik ben de enige toerist. Er is een hoop te zien onderweg. Veel paard en wagen, mensen die eten verkopen langs de weg en kindjes die tussen auto’s doorlopen. Naast me zit een man die denkt dat mijn Spaans goed is en maar blijft kletsen, geen houden aan. Ik besef me dat Duolingo niet erg heeft geholpen hahaha. Ik heb in 24 uur tijd al met meer onbekende mensen gekletst dan dat ik in maand in amsterdam zou doen. Mag ik even rust? ;)

Met backpack op de rug en daypack op de buik word ik ergens in Granada gedropt. ik spreek een stel aan en ze helpen mij meteen naar mijn hostel, waar Anna een bed voor me heeft geboekt, ze lopen bijna mee tot aan de voordeur. Best fijn, want al zegt men dat Granada toeristisch is, er is geen toerist te bekennen en ik voel me alsof er dollartekens boven mijn hoofd staan. El Momento is een fijn hostel, met tropische binnentuin waar je in hangmatten en loungehoekjes kan chillen. Ik heb een 2persoons bed in een ruim opgezette dorm met tientallen ventilators.

Met alleen wat geld op zak en mijn camera verken ik Granada, misschien komt het omdat ik alleen ben, maar ik ben mij erg bewust van de kans op diefstal. Onveilig voel ik mij niet, maar ik houd mijn camera goed vast en stop niet te vaak om een foto te maken. Normaal gesproken zou ik straatjes wat verder inlopen, maar ik houd het op het centrum voor nu.

Na een lunch met alweer bruine bonen en rijst loop ik terug naar het hostel en chill ik met Anna & Nicole (canada) in de binnentuin. Net voor de zon ondergaat beklimmen we de toren in het centrum, wauw, hoogtepuntje van de dag. :) Ik voel me alweer moe, dus na wat drankjes en dinertje in het centrum (in een veel te fancy tent) met Anna en 3 andere meiden (Ruub, die voor me stonden in de rij bij inchecken ;)) duik ik, na een koude douche, mijn bed in.