Granada & Laguna de Apoyo
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
25 November 2017 | Nicaragua, Granada
Op woensdag verken ik met Anna Granada, wanneer we op de locale markt spullen willen kopen merken we dat afdingen weinig zin heeft en ze ons zelfs liever niks verkopen. Wanneer we denken op te vangen dat toeristen niet welkom zijn besluiten we toch maar terug te keren naar het toeristische gebied.
We lunchen, samen met Isabel (duitsland) en nicole, in een lokaal tentje, dat ook als print en kopieerwinkel fungeert. We werken gefrituurde kip met rijst naar binnen tussen de printers en snijmachines. Waarom ook niet. Voor een paar euro heb je een prima maal, al is helaas veel door het frituurvet gehaald.
Na een dutje in de binnentuin van het hostel (nog steeds aan het acclimatiseren) gaan we mee met een tour naar een artisanale markt en de actieve masaya vulkaan. Geen succes. We zitten half over elkaar in een veel te warm en vol busje met een chauffeuse achter het stuur die de weg niet weet. De markt blijkt gesloten tegen de tijd dat wij arriveren en na een lange wachtrij van volle busjes toeristen voor de ingang van het nationaal park rijden we in optocht tot aan de rand van de krater en mogen we maar liefst 15 minuten het kolkende lava in de krater aanschouwen voor we allen weer gesqueezed op de achterbank mogen plaatsnemen. Ik voel me als een Chinees voor een week op vakantie in Europa. Toegegeven, de hete massa en de roodgekleurde dampen boven de krater zijn bijzonder, maar de manier waarop het allemaal gaat maakt de ervaring stukken minder speciaal. Beter om een wandeling te maken bij dag.
We sluiten deze dag af met een dansje in de ‘relys’. Het maakt niet uit waar je bent, reggaeton is overal te horen. Het schalt gedurende de dag uit vele auto’s, winkels en cafe’s, alsof stilte geen optie is. S’nachts op weg naar huis is de confrontatie met de armoede wat groter, hele gezinnen die op straat bivakkeren zijn geen uitzondering.
Op mijn vierde dag besluit ik het heft in eigen hand te nemen en zelf een tour te regelen. We fixen een 3uur durende kayak tour met transport naar las islettas. 365 kleine eilandjes in het meer van Nicaragua. En het is te gek! We zijn inmiddels met z’n 5en, 2 amerikanen zijn aangehaakt na de tour van de dag ervoor. De kayaktocht is wauw! Het ene eiland is nog paradijselijker dan het andere waar de rijkste inwoners van Nicaragua riante villa’s op hebben gebouwd. Een eiland kost zo’n €300.000. Als lunch eten we gefrituurde baars en nemen we een verkoelende duik, want het is hot!
Om 4uur staan Anna en ik klaar voor vertrek naar Laguna de Apoyo, afgesproken met de taxi en Nicole. Echter is Nicole nergens te bekennen en horen we van anderen dat ze nog even Granada in is. We doen een poging haar te vinden en besluiten om 5u zonder haar te vertrekken, jammer dan. We hebben al eerder gemerkt dat ze een fladder is. De taxichauffeur wil bijna niet gaan zonder haar, maar gelukkig lukt het uiteindelijk toch en komen we met zonsondergang aan bij Laguna beach club. Het hostel is tegen de heuvel aangebouwd en geeft spectaculair uitzicht over het kratermeer. Een feestje van hangmatten, ligbedjes, kayaks, sups en gezellige zitjes. We delen de dorm met 2 gasten uit Groningen, Ruben en Niek (het stikt hier van de Dutchies). Met zijn vieren brengen we de avond door met kaarten, eten en rum cola in het naastgelegen hostel Paradiso. Een deel van onze uitgave daar gaat naar een project dat 2 weken geleden door een Zweeds stel is opgezet dat educatie voor kids mogelijk maakt.
De wekker gaat voor zonsopkomst. Deze plek is niet verkeerd! Na een ochtend duik bakken we zelfgemaakte pannenkoeken en bereiden verse ananas voor het ontbijt. Breakfast with a view! Terwijl wij als god in Frankrijk aan ons ontbijt zitten, sjouwen locals zware stenen op de schouders naar beneden op ons optrekje nog mooier te maken. Verderop staat een moeder met 5 blote kleine kids kleding te wassen in het water, ze helpen allemaal mee en 1 meisje heeft zichzelf ingesopt van boven tot beneden, ze zwaaien naar ons, aandoenlijk.
De rest van de dag bestaat uit luieren, kayakken, eten en drinken.
Het water is op vele plekken extra warm door de vulkanische activiteit, de buiten temperatuur is hier overigens wat lager dan in Managua.
S’avonds bereiden we zelf wat eten en halen wat biertjes in de ‘supermarkt’ in de straat, waar ze de vreemdste dingen verkopen. Van bijna alles is maar 1 stuk, een verfrommelde verpakking, soms gerepareerd met plakband. Het lijken haast gevonden producten te zijn. Ik zie diclofenac staan en nog een aantal medicijndoosjes die bij ons op doktersrecept verkrijgbaar zijn. Het bed van de eigenaren is achter de schappen zichtbaar, lekker dichtbij je werk wonen in ieder geval.
Nicole verschijnt trouwens weer, een dagje later aan komen waaien met haar fisherman friend uit Alaska.
Vandaag zullen we samen naar San Juan del Sur reizen, op naar de kust!
We lunchen, samen met Isabel (duitsland) en nicole, in een lokaal tentje, dat ook als print en kopieerwinkel fungeert. We werken gefrituurde kip met rijst naar binnen tussen de printers en snijmachines. Waarom ook niet. Voor een paar euro heb je een prima maal, al is helaas veel door het frituurvet gehaald.
Na een dutje in de binnentuin van het hostel (nog steeds aan het acclimatiseren) gaan we mee met een tour naar een artisanale markt en de actieve masaya vulkaan. Geen succes. We zitten half over elkaar in een veel te warm en vol busje met een chauffeuse achter het stuur die de weg niet weet. De markt blijkt gesloten tegen de tijd dat wij arriveren en na een lange wachtrij van volle busjes toeristen voor de ingang van het nationaal park rijden we in optocht tot aan de rand van de krater en mogen we maar liefst 15 minuten het kolkende lava in de krater aanschouwen voor we allen weer gesqueezed op de achterbank mogen plaatsnemen. Ik voel me als een Chinees voor een week op vakantie in Europa. Toegegeven, de hete massa en de roodgekleurde dampen boven de krater zijn bijzonder, maar de manier waarop het allemaal gaat maakt de ervaring stukken minder speciaal. Beter om een wandeling te maken bij dag.
We sluiten deze dag af met een dansje in de ‘relys’. Het maakt niet uit waar je bent, reggaeton is overal te horen. Het schalt gedurende de dag uit vele auto’s, winkels en cafe’s, alsof stilte geen optie is. S’nachts op weg naar huis is de confrontatie met de armoede wat groter, hele gezinnen die op straat bivakkeren zijn geen uitzondering.
Op mijn vierde dag besluit ik het heft in eigen hand te nemen en zelf een tour te regelen. We fixen een 3uur durende kayak tour met transport naar las islettas. 365 kleine eilandjes in het meer van Nicaragua. En het is te gek! We zijn inmiddels met z’n 5en, 2 amerikanen zijn aangehaakt na de tour van de dag ervoor. De kayaktocht is wauw! Het ene eiland is nog paradijselijker dan het andere waar de rijkste inwoners van Nicaragua riante villa’s op hebben gebouwd. Een eiland kost zo’n €300.000. Als lunch eten we gefrituurde baars en nemen we een verkoelende duik, want het is hot!
Om 4uur staan Anna en ik klaar voor vertrek naar Laguna de Apoyo, afgesproken met de taxi en Nicole. Echter is Nicole nergens te bekennen en horen we van anderen dat ze nog even Granada in is. We doen een poging haar te vinden en besluiten om 5u zonder haar te vertrekken, jammer dan. We hebben al eerder gemerkt dat ze een fladder is. De taxichauffeur wil bijna niet gaan zonder haar, maar gelukkig lukt het uiteindelijk toch en komen we met zonsondergang aan bij Laguna beach club. Het hostel is tegen de heuvel aangebouwd en geeft spectaculair uitzicht over het kratermeer. Een feestje van hangmatten, ligbedjes, kayaks, sups en gezellige zitjes. We delen de dorm met 2 gasten uit Groningen, Ruben en Niek (het stikt hier van de Dutchies). Met zijn vieren brengen we de avond door met kaarten, eten en rum cola in het naastgelegen hostel Paradiso. Een deel van onze uitgave daar gaat naar een project dat 2 weken geleden door een Zweeds stel is opgezet dat educatie voor kids mogelijk maakt.
De wekker gaat voor zonsopkomst. Deze plek is niet verkeerd! Na een ochtend duik bakken we zelfgemaakte pannenkoeken en bereiden verse ananas voor het ontbijt. Breakfast with a view! Terwijl wij als god in Frankrijk aan ons ontbijt zitten, sjouwen locals zware stenen op de schouders naar beneden op ons optrekje nog mooier te maken. Verderop staat een moeder met 5 blote kleine kids kleding te wassen in het water, ze helpen allemaal mee en 1 meisje heeft zichzelf ingesopt van boven tot beneden, ze zwaaien naar ons, aandoenlijk.
De rest van de dag bestaat uit luieren, kayakken, eten en drinken.
Het water is op vele plekken extra warm door de vulkanische activiteit, de buiten temperatuur is hier overigens wat lager dan in Managua.
S’avonds bereiden we zelf wat eten en halen wat biertjes in de ‘supermarkt’ in de straat, waar ze de vreemdste dingen verkopen. Van bijna alles is maar 1 stuk, een verfrommelde verpakking, soms gerepareerd met plakband. Het lijken haast gevonden producten te zijn. Ik zie diclofenac staan en nog een aantal medicijndoosjes die bij ons op doktersrecept verkrijgbaar zijn. Het bed van de eigenaren is achter de schappen zichtbaar, lekker dichtbij je werk wonen in ieder geval.
Nicole verschijnt trouwens weer, een dagje later aan komen waaien met haar fisherman friend uit Alaska.
Vandaag zullen we samen naar San Juan del Sur reizen, op naar de kust!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
