Maleisie, singapore en java

Na een lange vlucht via istanbul (waar we de verliezersfinale nog even meekrijgen...) komen we met een supermoderne trein aan in KL. Indrukwekkende skyline. Na een goede nachtrust worden we wakker gemaakt door het ochtendgebed van de moskee en het geschreeuw van voetbalfans die de finale kijken in de kroeg onder ons guesthouse. Een aparte combinatie ;).
We verkennen t moderne centrum, t gezellige chinatown, prachtige moskeeen, t wat sneue birdpark en glimmende shoppingmalls. T volk is uitzonderlijk vriendelijk. Het eten op straat is goedkoop en verukkelijk (jalan alor is onze favoriete eetstraat) De temperatuur is minder, een klamme 35 graden, wat ook heel wat vieze luchtjes veroorzaakt. S'avonds koelt het nauwelijks af maar de wind die over het helikopterdek van menara KH waait is heerlijk. Vanaf dit dek een prachig uitzicht over de stad in ruil voor een cocktail ipv het veel te dure en toeristische hoge gebouw menara KL. Na de mojitos genieten we nog van de mooi verlichtte petronas towers aan de voet van de torens.
Een nieuwe dag,op naar melaka met taxi en bus wat soepel verloopt voor €2. Een plaatsje met nederlandse invloeden wat te zien is aan een molen en het stadhuis. Bijzonder om te zien dat alle geloven hier met elkaar samenleven. Na overdag wat rondgelopen te hebben en s'avonds te hebben gekeken naar een zeer lachwekkende chinese opera hadden we t stiekem eigenlijk ook wel weer gezien...al waren we graag een dag langer gebleven voor t onweerstaanbare lekkere eten bij streetfood tent 'pak putra'.
Dag 5 op naar Singapore, elke keer weer last minute planning. De wereld is te groot. T stond op Mark's buckitlist, ik wist niet wat ik moest verwachten. De stad was boven al mijn verwachtingen. Wat een bizarre skyline. De reis erheen ging gesmeerd met de bus. 1 x moeten overstappen maar konden onze weg goed vinden in het brede,rechte wegen netwerk. Verblijf in chinatown vanwege leuke buurt en onze portomonnee. De goedkoopste optie, al was t nog steeds een zeer basic bedje vol bedbucks en snurkende slaapgenoten. Fijn kennis te maken lieve vrienden.
De stad kent grote verschillen, de uberhippe quays en marina bay waar dunne, mooie meisjes in korte jurkjes ronddartelen met cocktails in de hand en het viezige little india waar je weer even terug bent in het echte azie. Wij vermaken ons het best rond het business center en marina bay, waar toevallig deze dagen ook een festival gaande is met vuurwerk en buitenfilms in de avond. Overdag bewonderen we een prachtig park met gigantische nepbomen. Daarachtig staat het absurde hotel marina bay waar we naar binnen weten te sneaken tot de 57e verdieping. Een mega zwembad aan de rand van het dakterras met een waanzinnig uitzicht. Helaas hebben we alleen even naar al die decadentie mogen kijken om vervolgens onze weg weer te vervolgen. We worden nauwlettend gevolgd door de honderden camera's op hoeken van gebouwen. De uitvinder van de airco heeft mark meerdere malen bedankt als de hitte hem weer even te veel wordt en wij tussen/in gebouwen kunnen afkoelen. Veel glanzende, strakke, architectonische gebouwen maar allen beplant waardoor het een prachtige natuurlijke uitstraling krijgt. We doen ons graag tegoed aan to go noodles van de 7/11 (lekker goedkoop ;)) en mark komt erachter hoe een echte rode peper nou precies smaakt. Met zweet op het voorhoofd en flink wat gehik smaakt het aangeboden biertje van de chinese buurman, welke onder de indruk is van marks dappere hap, goddelijk. Echter 1 van de laatste biertjes als we erachter komen dat een biertje €8 kost. We laten zondag de luxe achter ons na een korte nachtrust van 4 uur en vliegen naar java, jakarta. Opnieuw verloopt het allemaal soepel, nog wel.... Jakarta komt op ons over als een drukke, vieze stinkstad bij aankomst op het vliegveld. Locals komen op ons af, bieden taxi's aan, bedelen om geld of vragen waar we naartoe gaan/waar we vandaan komen. Even omschakelen na Singapore. We vluchtten een klein supermarktje in om even te acclimatiseren met onze vertrouwde supermarkt noodles in de hand. Al eet het niet zo prettig tussen de vastende ramadan indonesiers. Bewust ontwijken we de taxi's en pakken de bus naar t treinstation waar we de trein op 5 minuten missen. 4uur lang wachten we op de trein naar Cirebon, niet wetende dat de reis nog veel langer zou worden. Het idee was om vast op weg te zijn naar het paradijselijke eiland Karimunjawa ten noorden van Java. We zijn er nooit aangekomen...
Om 20.30u staan we in het donker in een onbekende stad met vreemde mensen in een kring om ons heen. Een behulpzame local die we in de trein ontmoette helpt ons verder op weg en verteld ons dat we de aankomende 4 dagen niet meer wegkomen uit dit gat vanwege de volgeboekte treinen rond ramadan. Even zien we het allemaal niet meer zitten, waarom niet gewoon een strandvakantie volgend jaar? We worden verplicht de eerstvolgende trein naar Semarang te pakken. Een veel te duur ticket gekocht en onze vriend bedankt voor al zijn hulp. Hij appt ons later nog meerdere malen om te vragen hoe het met ons is. Zo vriendelijk en behulpzaam, daar kunnen wij nog van leren. Twee uur later in de trein tussen de locals met hun slapende, zoete kindjes in het gangpad. Het hoogtepunt van het dieptepunt is de aankomst in Semarang. Het is 3 uur snachts als we bij ons (jawel luxe) hotel aankomen, we vallen meteen in slaap. Om 12u weer wakker en uitchecken, eerst maar eens zien wat Semerang te bieden heeft. 1 grote vuilnisbelt, niks meer en niks minder. Straatarme mannetjes tussen het afval en de stank van poep. We zijn een attractie, maar ze staren ons niet alleen aan, ze stellen vragen in hun eigen taal. Engels spreken ze niet in Java, op een enkeling na. Kindjes willen op de foto en geven handkusjes. Moeders lijken met afkeuring toe te kijken. Na nog geen uur rondgelopen te hebben willen we weg, hoe moe we ook zijn. Hier worden we ongelukkig van. We hebben geluk, een busje gaat om 15u richting yogyakarta vanuit ons hotel. Er is slechts plek voor 2, de kofferbak ligt vol mysterieuze pakketjes en een vogelkooitje met vogeltje dat zenuwachtig heen en weer wipt. Op weg naar onze bestemming worden meerdere pakketjes afgegeven. Na een rit van zo'n 5 uur is de aankomst in yogyakarta een verademing. Het is 20u en echter alweer donker, maar we vinden vrij gemakkelijk weer accomodatie. T stadje gonst van de (Nederlandse) toeristen, eettentjes en souvenierswinkeltjes.
Na een dagje slenteren, enkele massages en een kapbeurt bezoeken we de borobodur en prambanantempels dmv een tour. Om 3uur op voor het wat tegenvallende uitzicht op de tempels bij zonsopkomst. Binnenin het tempelcomplex zijn we meer onder de indruk. Onderweg ernaartoe is het druk op straat met etende moslims bij eetstalletjes. Op de achtergrond galmt voortdurend het ochtendgebed. Prambanan in de middag doet ons denken aan angkor wat in cambodia, mooi om gezien te hebben.
Een nieuwe dag, we hebben een driedaagse toer in t vooruitzicht waarbij we rondgereden gaan worden in een minibus met airco en 2 vulkanen gaan bewandelen. Na een klein half uurtje houdt de airco ermee op, de temperatuur stijgt (met name achterin vanwege het ontbreken van ramen die open kunnen) tot het kookpunt. Na een dodenrit van 11uur met slechts 1 lange pauze, worden we bij een boekingsbureau gedropt. Ze rijden hier officieel links, maar rechts inhalen op de tegenliggersbaan met oog op n vrachtwagen of links over de zanderige vluchtstrook is hier doodnormaal. Net een computerspel waarin je je zigzaggend tussen de auto's door moet manouvreren. Gelukkig maakt een gezellige groep een hoop goed. We maken vrienden met een NL stel, een spaans stel, een iers stel en 2 NL meiden. Vanuit t toeringbureau krijgen we wat info, moeten we wat geld neerleggen en worden we weer onderverdeeld in verschillende busjes. Het is 1 groot raadsel, het woord organisatie staat niet in hun woordenboek. We klimmen behoorlijk en krijgen het zowaar koud! Na onze (alweer) heerlijke noodles van de supermarkt, snel naar bed. Onze kamer heeft ranzige gordijntjes en lakens vol vlekken. Gelukkig hoeven we er niet heel lang te slapen want we moeten alweer om 3u op. In de vroege ochtend worden we weer verdeeld over meerdere jeeps, hortend en stotend over de stijle hobbelige weg naar boven voor uitzicht over de bromovulkaan bij zonsopkomst. Massatoerisme is hier van toepassing, het is prachtig maar de cameraklikkende chinezen, blerende italianen en duwende japanners verpest de magie een beetje. Na zonsopkomst op zoek naar onze jeep tussen de honderden anderen, om de vulkaan van dichtbij te bekijken. We wandelen over de kraterrand en zien hoe hij rook uitpuft, eens in de 5-10 jaar vindt een uitbarsting plaats. Terug in de jeep en beneden overstappen op weer een ander busje. We hebben t wel gehad met het busje,teveel onderweg. De reis van 6 uur brengt ons over een mooie weg langs palmbomen en rijstvelden. Hele gezinnen op scooters met attributen op schoot of hoofd. Een verhuiswagen is hier overbodig, bedden, fietsen, kasten, schilderijen, alles kan prima per scooter. We slapen in het national park kawah ijen. Organisatie blijft weer uit en iedereen kijkt elkaar vragend aan wat nu weer de bedoeling is, maar einde avond heeft iedereen een bed en denken we te weten wat ons morgen te wachten staat. Om 1 uur moeten we ons bed uit! Mark en ik vinden t gekkenwerk en t is het tweede moment van onze reis dat we denken, waarom niet gewoon een weekje kreta? Met een hele leuke groep van zo'n 10 man na t 'ontbijt' weer in t busje op weg naar de krater, op de achtergrond klinken weer de gebeden van de moskee. We worden gedropt in t pikkedonker met gids. Een lange, stijle tocht naar boven in de kou. De gids kan ons tempo al snel niet bijhouden en zo nu en dan nemen we even pauze om weer 1 groep te vormen. De zwavellucht wordt naarmate we stijgen sterker van geur en slaat op de longen en ogen. Een doek voor de mond is noodzakelijk om een langdurende hoestbui te voorkomen. Na een fikse klim moeten we nog een uur flink dalen, niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Het pad is smal, glad en stijl. Onderin zien we blauw vuur dat veroorzaakt wordt door de zwavel. De zwavel brandt inmiddels in mijn keel, alsof ik een hele grote hijs heb genomen van een sigaret. Een zeer onprettig gevoel. Zuurstof in de lucht wordt steeds schaarser. Magere mannen lopen op te ruime rubberen laarzen met 75 kilo zwavel op hun rug het stijle pad op en af. Na het blauwe vuur gezien te hebben wandelen we via een andere weg terug naar boven voor de zonsopkomst bij het kratermeer. Prachtig uitzicht, helaas is het meer nauwelijks zichtbaar vanwege de mist. Na zonsopkomst wandelen we over het maanlandschap terug naar ons busje die ons naar de boot brengt. Op naar Bali!