Bijna thuis...
Door: Eva de Rijke
Blijf op de hoogte en volg Eva
15 Februari 2010 | Cambodja, Preah Seihanouk
We halen mn schat op van het vliegveld en zijn net op tijd voordat hij door de gate komt. Ik vlieg m in de armen, heel fijn recht voor de beveiligingscamera zodat het hele beveiligingsteam mee kan kijken totdat een mannetje ons komt vertellen dat we wat meer naar links moeten gaan staan. :P
Hij vond de krekels uiteraard heerlijk, nadat hij daarvan was bijgekomen weer terug met t busje en wat gegeten (Mark vind t heeeerlijk ;)) voordat we lau wegbrengen naar het vliegveld. Raar om afscheid van haar te nemen met het idee dat zij iedereen van thuis alweer snel gaat zien... Mark en ik met zijn tweetjes terug, gebroken van de lange reis natuurlijk.
100000 rondjes door de stad gewandeld en een zoveelste ervaring in een tuk tuk. Leuk om te merken dat voor Mark alles nieuw is en fijn om wat wegwijs te zijn. Zijn eerste ervaringen met t eten en drinken zijn wat matig door een verkeerde sloot koffie en slappe loempia's op straat...
Een lange rit naar Cambodja. We moeten zowaar lopend de grens over en alles gaat tergend langzaam. De wc's zijn nog smeriger dan in Thailand en mensen zijn hier al helemaal niet te vertrouwen. Een corrupte boel, ze zetten je af voor het leven. Een vriend op facebook waarschuwde me net even te laat over het inwisselen van geld op de grens, we verliezen daar heel wat centen....Maar niet te veel over nadenken...
Het is een heel stuk armer over de grens. We zijn nog geen vijf seconde in Cambodja of de kindjes hangen al aan mark's arm leurend om water. Kleine, zwetende kindjes duwen zware karren vol groenten en fruit, soms zelfs met de vader liggend bovenop. We gaan verder met een andere bus, halverwege stoppen we opeens en zouden we 10 min. moeten wachten op weet ik t wat...die 10 min. worden 80 min....De bus ondertussen vol protesterende mensen, maar ze lijken er niks om te geven, geduld is hier een schone zaak. We komen in de avond aan ver buiten de stad. We moeten met tuk tuks verder, mooi is dat. Is weer wat bekokstooft, want maken ze weer wat meer geld. Maar ja, je moet maar en we laten ons door een tuk naar n guesthouse brengen. Hij vraagt meteen wat we de volgende dag doen, want hij wil wel voor ons rijden...hmmm..toch maar niet aub.
De volgende dag komen we erachter dat er hier in dollars wordt betaald ipv hun eigen Riels, weird! Maakt t heerlijk ingewikkeld aangezien 4000 riel 1 dollar is, maar soms ook 4300 riel 1 dollar, ze doen er alles aan om je geld af te troggelen lijkt t wel en ik moet zeggen dat ik t na 2 dagen eigenlijk al gehad heb met dit land. Helemaal als we vervolgens weer een uur moeten wachten op een taxi die ons rond zou rijden in angor (tempels). Uiteindelijk zitten we dan toch in die kar en mogen we niet klagen omdat we als koningspaar behandeld worden. Angor is een vrij groot gebied met prachtige ruines en we worden overal netjes afgedropt, terwijl de chauffeur wacht om ons vervolgens naar de volgende plek te brengen. Echt bizar, maar heerlijk. :) Ik moet dan toch wel weer klagen (sorry) omdat je niet fatsoenlijk de auto uit kan stappen omdat je omringt bent door kindertjes die kaarten, drinken, eten en boeken aan je willen verkopen...Ach je kan t ze ook eigenlijk niet kwalijk nemen.
Dit x huren we maar een fiets, meteen van die zeurende tuk tukkers af, heerlijk :) Je zou bijna alleen al daarom een fiets huren, haha. Naar een ander deel van Angor gefietst over onverharde wegen, slechts 16% is hier verhard. Het is raar om weer rechts te rijden na al die linksrijdende landen. Onderweg zien we mensen zich wassen in bruine rivieren. We vragen veel de weg, maar weten het te vinden, de mensen zijn erg vriendelijk en zoeken altijd iemand voor je die je kan beantwoorden in het engels. De tempels en ruines zijn prachtig, door de setting van Tomb Raider (computerspel) gelopen.
Ook weer veel gibbons gezien (oma, maakt u zich geen zorgen, dit zijn heel lieve, kleine aapjes) S'avonds in de bus naar de hoofstad Phnom Penh, komen s'nachts aan (reken altijd 3u bij de reistijd die gegeven wordt ;)) en laten ons weer, jawel, door n tuk naar een guesthouse brengen.
De volgende dag naar n andere plek dat wel in het centrum ligt, mooi hotel. Opvallend zijn al de mensen met de mondkapjes voor, zie je opzich overal wel, maar hier opvallend veel. Begrijp het ook wel met al die uitlaatgassen, aan het einde van de dag voel je een laag op je huid zitten. We verkennen de stad en worden enorm aangegaapt, voel me toch wat ongemakkelijk. We hebben het aantal tuk tuk aanbieders geteld...90x! Mark gaat later wat water kopen en krijgt m voor de helft van de prijs omdat mama van de winkel hem wel een mooie jongen vind, concurrentie! :p Op straat is het een ontzettende bende, ze pleuren alles op de grond. Moeders met kleine kindjes zitten op straat tussen het afval en verzamelen lege flessen en bedelen om geld. Veel hebben halve of vervormde ledematen, een aantal zijn duidelijk slachtoffer van mijnen. Er komen scooters voorbij met hele families erop, inclusief baby's. Ik vind het een naar idee om uitgebreid uit eten te gaan, de helft te laten liggen omdat ik echt te vol zit, wetend dat ze het weg zullen gooien en ik vervolgens naar buiten loop en die arme mensen zie zitten, smekend voor wat eten of drinken. De wereld is krom. s'avonds kan je gwoon niet op de stoep lopen, omdat ze in hun hangmatten, hun fiets, tuk tuk of kappersstoel liggen te slapen.
We huren een scooter, een gigadrukte, een hele belevenis. We bezoeken de gevangenis en killingfields, indrukwekkend. We moeten wel weer erg lang zoeken voordat we het allemaal vinden, gezien bijna niks in het engels staat aangegeven. Onderweg eten we wat bij een bakkertje op straat, we worden door iedereen weer aangestaart. Het brood is niet bepaald wat je ervan verwacht en stoppen t maar weer weg in onze tas. s'avonds komt het goed van pas als een jongetje om eten smeekt, toch weer wat kunnen betekenen. Na het eten maken we nog twee moeders blij met wat geld.
Met de bus naar Koh Kong, rijdt gelukkig prima op tijd. Dit x de meest extreme tuktuk aanval meegemaakt. Ze staan met hordes schreeuwend om onze bus heen en Mark wil er al niet eens meer uit. Helaas moeten we toch echt en stouwen ons door de massa en nemen met opzet geen tuktuk. Natuurlijk kan je niet fatsoenlijk op de kaart kijken dus vluchten we een toeristinfo in. In de hitte met onze zware tas in 5 min. bij het guesthouse, een hele mooie! Even bijkomen, dan krijgen we het voor elkaar om opgesloten te zitten in de badkamer en het zover komt dat we het hele slot eruit moeten slopen om onszelf te bevrijden...hilarisch. We gaan lekker uit eten, de noodle soep is wat slapjes dus mn lief denkt, hmm een lekker schepje rode pepertjes erbij zal de smaak wel wat verbeteren...Hmm...zelfs bij een thai zal de stoom uit zijn oren komen.
We staan vroeg op voor een jungletrek. Het schijnt was risicovol te zijn, maar we zijn tenslotte gekomen voor zo een trip. (maakt u zich maar geen zorgen oma :)) We hebben 1 op 1 begeleiding, want zijn de enige die de trip hebben geboekt, toerisme is hier echt nog schaars. We scooteren 2 uur naar de jungle (cardamom mountains) en zien na 2 seconde al een giga wurgslang van zo'n 30 centimeter in doorsnee en zo'n 10 meter lang. Ieksss!!! Zelfs de gidsen durven er niet langs en moeten met een stok zn middagdutje verstoren, wat m natuurlijk alleen maar giftig maakt. Gelukkig glibbert hij weg de bush bush in, maar ik sta de hele wandeling op spannen, vind t maar niks. Elk brekend takje laat mn hart sneller kloppen, gelukkig (maar ook wat teleurstellend) zien we erna niks meer. Enkel voetsporen van zwijnen en herten. We zwemmen bij een waterval, waar onze lunch voor ons bereid wordt op vuur en maken nog een wandeling. We worden leeggezogen door bloedzuigers, al hadden we ons nog zo goed aangekleed. Onderweg stoppen we bij locals waar we wat te drinken krijgen. Leuk om van dichtbij te zien hoe ze leven onder hun huis die op palen staat. De kindjes zijn hier zo lief, mensen zo vriendelijk. Op de terugweg in de schemer en donkerte terug door de jungle, prachtige sterrenhemel en echte oerwoudgeluiden.
Weer vroeg op voor een andere toer, opnieuw slechts met ons tweeen en twee gidsen. We gaan naar Koh Kong eiland. Prive tuk, prive boot, verzorgde lunch, prive strand. Het kan toch niet beter? ;) Heerlijk genoten. Het dagje was perfect op een klein dingetje na...Het leek de gids wel leuk om over wat plankjes door een stinkende krottenwijk naar de mangroves te lopen. Die plankjes moesten een bruggetje voor stellen over een stinkende drab (het zou me niks verbazen als het uitwerpselen waren), het hing van ellende aan elkaar. Je moest goed stappen om niet een losliggende plank te pakken te hebben en je vrolijk door het 'bruggetje' in de drab belande. Dat deed Eva dus niet goed en daar ging ze, 'gelukkig' niet in de drab beland omdat ik werd afgeremd door een balkje tussen de beentjes....Die mangroves hebben we niet meer gezien ;)
Mark voelde zich aan het einde van de vorige dag al niet zo fit, hij ligt die dag ziek op bed met koorts, hoofdpijn en dia. We zouden eigenlijk met de bus naar Sihanoukville gaan, maar dat zit er helaas niet in. Hij baalt enorm en zou t liefst koste wat kost in die bus stappen, maar dat gaat m niet worden. Terwijl hij uitziekt, hang ik wat rond bij het guesthouse en kan mooi de familie observeren. Ze doen werkelijk de hele dag niks, zijn alleen een beetje in de weer met de baby's.
We gaan vroeg met de bus, het gaat wat beter met Mark. Er worden zoals gebruikelijk japanse films en verschrikkelijke karaoke gedraaid op de tv. Na 5 uur kan je geen deuntje meer horen. Het landschap vind ik nog steeds niet erg bijzonder, bebobst en vlak. Aangekomen in Sihanoukville hangen we wat rond op het strand, heerlijk. Een cocktailtje in de hand, lekker even de laatste dagen met elkaar genieten van zon, zee en strand. Ook hier weer vele zwervers zonder armen en benen, ze komen bedelend langs je tafeltje. Een avond komt het voor dat een zwerver naast ons komt zitten en we hem ons overgebleven eten geven, hij schrokt het naar binnen. Je ziet dat ze zich toch een soort van schamen en zijn zeer beleefd en dankbaar. Na een paar dagen strand ben je toch niet meer zo beleefd. Ze komen elke 5 minuten langs afgewisseld met vrouwen die je massages, manicure, pedicure, epileren en weet ik t wat willen aansmeren. Kindjes verzamelen lege flessen, blikjes en al het andere recyclebare materialen en zeulen met grote zakken rond.
Naast wat genieten op het strand huren we ook een dagje een scooter om alle stranden te verkennen. Op 1 strand zijn alleen maar locals, opvallend is dat ze allemaal met hun kleren aan een duik nemen en daar vervolgens vrolijk mee rond blijven lopen.
Op valentijnsdag maken we een romantisch boottochtje waar Mark voor het eerst mooi koraal zal gaan spotten, maar het valt vies tegen. Ik heb mooier gezien. Mark heeft meer pech, hij brandt zich aan een scooteruitlaat, heeft s'nachts opeens een x gigantische jeuk alsof hij vlooien heeft en zijn darmen willen dat eten maar niet accepteren. Het lijkt m niet gegunt na dat harde werken, gelukkig hebben we nog heel wat fijne momenten tussendoor.;) Om terug te komen op valentijnsdag, dat was uiteraard heel romantisch...:) Na de boottocht (waar ik btw een Engelse sprak die zei dat ik een Amerikaans accent heb ;) altijd goed om te horen) romantisch wat gegeten en gedronken op het strand en erna gewacht op het vuurwerk....dat niet kwam..! We snapten er niks van, ondanks dat toch een geslaagde valentijn. :)
Vandaag van de laatste dag strand genoten, vanavond meeten we weer met wat Amerikaanse gasten die we hebben ontmoet voor een drankje. Morgen gaan we vroeg met de bus naar Bangkok, dat wordt een lange rit, maar we zijn ondertussen wat gewend. ;) In Bangkok gaan we dan lekker mijn verjaardag vieren en genieten van onze laatste dag van de reis. Ik zie jullie allemaal weer heel snel! Ik land de 18e om 07.25u op schiphol, ma neem jij mn handschoenen mee..? Enne ohja, ik wil graag als diner erwtensoep met rookworst en een heerlijke stamppot....Jammiee!!! ;) Dikke kus van mij. xxx
-
15 Februari 2010 - 12:12
Mark:
En ik heb helemaal niets toe te voegen. Met mij gaat trouwens alles goed hoor. Kus voor mijn schat -
15 Februari 2010 - 12:14
Nathalie:
Pak je dan vrijdag de bus naar Oostenrijk dan kun je met me mee voor Cirkel werken...
Ik vond het erg leuk om je avonturen te lezen! Ik ben nog steeds jaloers op je :-)'
Geniet van je laatste dagje...
Groetjes Nathalie -
15 Februari 2010 - 12:15
Stefan:
Wat een verhalen weer Eva! Dit land lijkt me wat minder aanlokkelijk dan de voorgaande die je bezocht hebt maar toch lijkt het me een super ervaring. Ik wens je verder al vast een zeer fijne verjaardag en ik zou zeggen kom nog een keertje langs bij Health City!
Groet,
Stefan -
15 Februari 2010 - 12:23
Beatrix:
Voor jullie was Cambodja al met al dus een confronterende ervaring. Begrijp wel dat jullie weer veel moois hebben gezien.
Goede reis terug en geniet van de erwtensoep en de stamppot!
Grtz. Beatrix -
15 Februari 2010 - 12:40
Peter:
ha Eef, je bent al gehard door al de ontberingen, Mark valt er gewoon middenin - goed dat hij er toch van geniet! Tot gauw en geniet van de laatste dagen -
15 Februari 2010 - 12:59
Floor :
Zooo wat een verhalen !! Wat een wereld en verschillen. Je zal inmiddels wel over tuk tuks dromen he;) Mark heeft het maar zwaar te voorduren maar ook mooie momenten lees ik al. tot snel!!!! -
15 Februari 2010 - 13:02
Marjo:
Hoi Eef,
Het zit er bijna op! Ik zal je blogs gaan missen! Het was geweldig om (op een veilige manier) je avonturen te mee te beleven.
En dan kun je straks eindeloos stamppot en erwtensoep eten. Bij deze ben je uitgenodigd voor een stampotje! Goeie reis terug en groet aan Mark.
Tot gauw!
Marjo -
15 Februari 2010 - 15:58
Richard:
Evie!
Weer een hele hoop ervaringen erbij. Sommige wat minder leuk dan de andere. Desalniettemin een hele hoop meegemaakt. Geweldig. Enne die handschoenen kunnen best handig zijn, want het is hier koudddd :S. Zie je snel. Goeie reis terug!
Xx Rich -
15 Februari 2010 - 19:45
Steve:
Hahaha Mark, mooie reactie ouwe. Eva typt een boekwerk van een verhaal en jij zo'n klein berichtje ;)
Mooie verhalen. Goed om te horen dat jullie het iig goed naar jullie zin hebben. Mark: succes met het temmen van je opspelende darmflora :P
Tot gauw! -
15 Februari 2010 - 20:03
Mieke:
hoi Eva en Mark, geniet nog maar even van die laatste dagen, fijne verjaardag en een goede terugreis. Het was heel leuk om je via alle mails te hebben kunnen volgen, groetjes Dirk en Mieke -
15 Februari 2010 - 20:52
Marion En Rob:
Nou de erwtensoep is vast geen probleem want het is hier nog steeds ijs en ijskoud, nog steeds sneeuw en ijs op het water, glad en koud.
Bereiden jullie je dus maar voor op die kou. Of jullie moeten het zonnetje meenemen. Tot donderdag Kus -
16 Februari 2010 - 09:15
Erwin:
qoute: Enne ohja, ik wil graag als diner erwtensoep met rookworst en een heerlijke stamppot....Jammiee!!! :oute
Haha Ja dat wou ik ook hebben toen ik uit serië kwam! Haha
Zie je gauw!!
Groetjes
Erwin
-
16 Februari 2010 - 09:38
Menno:
Jeetje wat een cultuur shock! Hoop jullie weer samen zo snel mogelijk in het koude kikkerlandje te gaan zien!
Grappig trouwens dat het loempia land slechtere loempias heeft dan in nederland :-)..
Veel plezier nog, de laatste uurtjes zo samen in dat verre land! We zien elkaar weer hier in de kroeg de 19e
:-) Menno -
17 Februari 2010 - 08:55
Sjaak:
Hoi Globetrotter
Geweldig die verhalen. Bij deze van harte gefeliciteerd van ons allemaal Paula Rémon Vincent Sjaak -
17 Februari 2010 - 10:33
Aad En Kees:
Hoi Eva,
Hartelijk Gefeliciteerd met je verjaardag. De eerstkomende dagen thuis, zullen wel gevuld worden met kostelijke verhalen over je spannende wereldreis, dus dat wordt vast koudgeworden erwtensoep met rookworst. Hartelijke groet,
Aad en Kees -
17 Februari 2010 - 21:11
Laura:
weer een leuk verhaal eef! :D Ik zie je morgen 9:45 uur (geen 7:25 mensen).. ennuh ook nog ff op deze manier: gefeliciteerd!! heb zin om weer bij te kletsen! 3 weken zonder elkaar is veel te lang ;) love u! xx -
18 Februari 2010 - 00:06
Harry:
Hallo Eva en Mark in de middernachtelijke uren nog even de laatste mail gelezen. Cambodja 30 gr Wat zal dat afzien zijn voor jullie straks in nederland. Eef bedankt voor je fantastische reisverhalen en gefeliciteerd met je verjaardag en voor jullie beiden een goede thuiskomst.Harry.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
